Hatay, 6 Şubat 2023’te büyük bir felakete tanıklık etti. O sabah saatleri, milyonlarca insan için aniden değişti. Saat 04:17’de, hayat bir anda altüst oldu. Yıkıcı depremin etkisiyle, sadece Hatay değil, tüm Türkiye büyük bir acı içinde savruldu. Bu felaketi yaşayanların izlediği yollar, duygusal ve kişisel birer hikâyeye dönüşmeye başladı. Şimdi, bir kadının ve bir erkeğin gözünden, o korkunç anı, depremi ve insanların birbirlerine nasıl sarıldığını, dayanışmayı ve hayatta kalma mücadelesini anlatmak istiyorum.
Bir Erkeğin Stratejisi ve Bir Kadının Empatisi
O sabah Hatay’ın Antakya ilçesinde, Hakan, evinin mutfağında kahvesini yudumluyordu. Saat, tam 04:17’yi gösterdiğinde, sanki dünya yerinden oynar gibi bir sarsıntı hissetti. Hakan, bir an ne olduğunu anlayamadı. Bir yanda duvarlar titriyor, diğer yanda camlardan uğuldayan sesler geliyordu. Hızla kapıyı açıp, dışarı fırladı. Kendisinin ve ailesinin güvenliğini düşünerek, stratejik bir şekilde hareket etti. Etrafındaki binaları izleyerek, hangi yolların güvenli olduğunu hızlıca belirledi. Kadınlar genelde böyle durumlarda duygusal olarak anında harekete geçerken, Hakan gibi erkekler hemen çözüm odaklı, mantıklı düşünmeyi tercih ediyor. İlk iş olarak, ailesinin olduğu odaya koştu ve onları güvenli bir alana taşıdı.
Diğer tarafta, aynı binada yaşayan Meryem, büyük bir korku içinde uyandı. Yataklarından fırlayıp, çocuklarını uyandırmaya çalıştı. Evin her köşesinde, yaşanan sarsıntının getirdiği korku dalgaları vardı. Meryem, ne yapacağını bilemiyor, ancak bir yandan da kalbi çocuklarını korumak için çırpınıyordu. Kadınlar bu tür durumlarda daha çok empatik ve ilişkisel düşünme eğiliminde oluyor. Meryem, sadece evin güvenliğine değil, aynı zamanda herkesin psikolojik durumuna da odaklandı. Çocuklarını bir arada tutmak ve sakinleştirmek için her şeyi yaptı.
Hatay Depremi: O Anın Hikâyesi
Hatay, 6 Şubat sabahı saat 04:17’de, tarihe geçecek bir felaketi yaşadı. O an, dünya sadece bir bölgeyi değil, tüm Türkiye’yi sarstı. Her şey saniyeler içinde değişti. Yıkılan binalar, kaybolan hayatlar, ve bambaşka bir hayata uyanan insanlar. Kimisi bir kayıp verdi, kimisi ise hayatta kalma mücadelesine devam etti. Ama önemli olan bir şey vardı: Hataylılar, deprem sonrası hemen birbirlerine sahip çıktı. Hakan’ın stratejik düşünmesi ve Meryem’in empatik yaklaşımı gibi, herkes farklı bir şekilde hayatta kalma mücadelesi verdi. Kimisi güvenliği sağladı, kimisi yaralıları taşıdı, kimisi ise enkaz altındaki kişileri kurtarmak için gözlerini bile kırpmadan savaştı.
Bir an bile unutamayacağımız o korkunç saat, sadece 04:17’yi değil, tüm hayatlarımızı değiştirdi. Ancak, o saatten sonra gördüğümüz dayanışma, bizi yeniden hayata bağladı. Hakan gibi erkekler, çözüm odaklı düşünerek krizi anında yönettiler. Meryem gibi kadınlar ise empati ve ilişkisel becerilerle çevresindekilere güven verdi. İki farklı yaklaşım, ama tek bir hedef: hayatta kalmak ve yeniden ayağa kalkmak.
Hatay Depremi: Birleştiren Acı
Hatay, o felaketten sonra hiç eskisi gibi olmadı. Ama bir şey değişmedi: Hataylılar, acılarını paylaştıkça güç buldu. O korkunç 04:17, bir daha asla unutulmayacak. Hakan ve Meryem’in hikâyeleri gibi, herkesin bir hikâyesi vardı. Bu hikâyeler, bu acılar, insanlığın dayanışma gücünü bir kez daha ortaya koydu. Bugün, Hataylılar, acılarını birleştirerek yeniden ayakta duruyorlar.
Deprem sonrası insanlar, başlarına gelen felaketi her şekilde kabullendiler. Kimi zaman gözyaşlarıyla, kimi zaman bir tebessümle, hayatta kalmanın değerini kavradılar. Eğer siz de Hatay depremi hakkında bir şeyler paylaşmak isterseniz, duygularınızı bizimle paylaşabilirsiniz. Sizin de bir hikâyeniz var, ve bu hikâyenin gücü, bizleri birbirimize daha yakınlaştıracak. Yorumlar kısmında görüşlerinizi bekliyoruz.